Οι δυο κύριες διαταραχές της πρόσληψης της τροφής είναι η Ψυχογενής Ανορεξία και η Ψυχογενής Βουλιμία. Ως τρίτη νοσολογική οντότητα περιγράφεται ορισμένες φορές και η Επεισοδιακή Υπερφαγία.
Η Ψυχογενής Ανορεξία δεν είναι συχνή πάθηση. Η επικράτησή της ανέρχεται περίπου στο 0.3% και το 90-95% των περιστατικών αφορούν έφηβες γυναίκες ηλικίας 15-19 ετών. Διακρίνονται δύο τύποι, ο περιοριστικός και ο υπερφαγικός-καθαρτικός τύπος.
Η συμπτωματολογία της Ψυχογενούς Ανορεξίας είναι η ακόλουθη:
- Εκούσια μείωση του σωματικού βάρους <85% του φυσιολογικού.
- Έντονοι φόβοι για πιθανή αύξηση βάρους και παχυσαρκία, παρόλο που το άτομο παραμένει ελλιποβαρές.
- Διαταραχή της εικόνας του σώματος.
- Αμηνόρροια (απώλεια τουλάχιστον 3 διαδοχικών κύκλων) και στην προ εφηβεία αναστολή της ενήβωσης.
Οι επιπλοκές της διαταραχής είναι σοβαρές με σοβαρότερη την καρδιακή ανακοπή. Ιδιαίτερα σημαντικό ποσοστό των πασχόντων καταλήγει αυτοκτονώντας.
Θεραπευτικά χρησιμοποιούνται αντικαταθλιπτικά σε συνδυασμό με ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Σε σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται η θεραπεία σε εξειδικευμένα κέντρα.
Η Ψυχογενής Βουλιμία εμφανίζεται επίσης κατά 90-95% στο γυναικείο φύλο και το σύνηθες ηλικιακό φάσμα είναι μεταξύ 20-24 ετών.
Η συμπτωματολογία της έχει ως εξής:
- Επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας, κατά τα οποία το άτομο αισθάνεται ότι έχει απολέσει τον έλεγχο κατανάλωσης της τροφής.
- Τα επεισόδια ακολουθούνται από αντιρροπιστικές συμπεριφορές για την αποφυγή της αύξησης του βάρους, όπως: πρόκληση εμετού λήψη καθαρτικών και διουρητικών, υπερβολική άσκηση και νηστεία.
- Η αυτοαξιολόγηση επηρεάζεται από το σωματικό βάρος και σχήμα και το ιδανικό για το άτομο βάρος είναι μικρότερο του ελάχιστου φυσιολογικού.
Θεραπεία εκλογής θεωρείται η εφαρμογή γνωσιακής-συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας. Η χρήση των αντικαταθλιπτικών έχει πολύ καλά αποτελέσματα.